Hoe u werknemers overal ter wereld conform classificeert

Bedrijven hebben verschillende opties als het gaat om het inhuren van internationale werknemers. Voordat u echter beslist of u parttime werknemers,  fulltime  werknemers of aannemers wilt inhuren,  is het essentieel  om de soorten werknemers die er zijn te  kennen en te begrijpen, niet alleen om de beste keuze te  maken  voor hun bedrijfsdoelen en -behoeften,  maar ook om  sancties of  boetes en belastingen  voor onjuiste classificatie te  vermijden.

Internationale werknemersclassificatie

Er zijn drie brede classificaties voor werknemersstatus die wereldwijd gebruikelijk zijn. De rechten en voordelen waarop elke groep recht heeft, kunnen echter per land verschillen.

Voltijdwerknemers

Voltijdwerknemers hebben een overeenkomst afgesloten met hun werkgever om (doorgaans) ten minste 35 uren per week te werken en in ruil daarvoor een salaris en secundaire arbeidsvoorwaarden te ontvangen.

Voltijdwerknemers hebben meer rechten en betere toegang tot secundaire arbeidsvoorwaarden dan zzp’ers of deeltijdwerknemers, zoals minimumloon, doorbetaalde vakantie, ziektegeld, ouderschapsverlof (moederschapsverlof/vaderschapsverlof/adoptieverlof), calamiteitenverlof, socialezekerheidsbijdragen, en wettelijke voorafgaande kennisgeving als hun dienstverband afloopt.

In het bijzonder  is een dienstverband  op vrijwillige basis uniek voor de VS, en organisaties moeten zorgvuldig de risico's van het ontslaan van fulltime werknemers  die internationaal  zijn gevestigd overwegen.

Deeltijdwerknemers

Parttime werknemers werken minder uren dan fulltime  werknemers, maar  ontvangen veel van dezelfde voordelen van fulltime dienstverband. Parttime dienstverband komt veel voor in de VS, maar minder vaak internationaal, vooral in  Oost-Europa.

Deeltijdwerknemers hebben over het algemeen recht op een  salaris  dat gelijk is aan  voltijds dienstverband, pensioenuitkeringen, vakantieverlof, sociale vangnetbijdragen, training en promotiemogelijkheden.

Aannemers

Gecontracteerde werknemers  - ook bekend  als "gig workers " -  zijn een groeiende subgroep van het personeel, waarbij bedrijven zoals Uber, Postmates en Amazon vertrouwen op onafhankelijke aannemers om de diensten van hun bedrijf te ondersteunen.

Vertrouwen op onafhankelijke aannemers kan nog vaker voorkomen bij organisaties naarmate ze wereldwijd groeien, omdat het vaak wordt gezien als  een  handige manier  om menselijk kapitaal op  wereldwijde  schaal te benutten.

Hoewel werk op afroep (“on demand”) aanvankelijk een gunstige situatie lijkt voor zowel de werknemer als de werkgever, is de realiteit dat deze werknemers op afroep doorgaans geen toegang hebben tot secundaire arbeidsvoorwaarden, zoals vakantie, ziekteverlof en betaald ouderschapsverlof.

Bovendien hebben on-demand werknemers in de meeste landen geen toegang tot sociale vangnetprogramma's, zoals werknemerscompensatie, en leveren  ze geen  socialezekerheidsbijdragen. Als gevolg hiervan worden de rechtbanken, wetgevers en bedrijven zowel in de VS  als in het buitenland uitgedaagd om deze werknemers  correct te  classificeren en hen enige toegang tot secundaire arbeidsvoorwaarden te bieden.

Rechten en secundaire arbeidsvoorwaarden voor internationale werknemers

Afzonderlijke landen hanteren verschillende methoden om te bepalen of werknemers dan wel zzp’ers zijn, met verschillende uitkomsten als resultaat, zelfs binnen een en hetzelfde bedrijf.

1. Werknemersclassificatie in de Verenigde Staten

Hoewel er geen algemeen criterium bestaat voor de classificatie als zzp’er, houden de rechters vaak rekening met factoren zoals de vraag of de werkgever zeggenschap heeft over de werknemer, of de werknemer een handelsactiviteit of zelfstandige activiteit in de betrokken bedrijfstak heeft en of het werk buiten de gebruikelijke bedrijfsuitoefening van de werkgever om wordt verricht.

Deze factoren worden uiteengezet in de  “ABC-test”  voor classificatie, die in sommige staten,  waaronder  Massachusetts, wordt toegepast  en eerder 2018 in  Californië werd aangenomen. Bovendien gebruiken rechtbanken in de VS vaak een "recht -op-controle"-toets bij het beoordelen van claims inzake onjuiste classificatie van werknemers. De “right-to-control” test  houdt rekening met alle factoren van de relatie van de partijen om te concluderen wie het recht heeft om de middelen en de manier waarop het werk wordt uitgevoerd te controleren.

In een recente  beslissing in New York,  bijvoorbeeld,  werden koeriers voor bezorgdienst, Postmates Inc.,  beschouwd als onafhankelijke aannemers. De  rechtbank  gebruikte  de  “recht op controle”- test  om te  bepalen dat  er  een gebrek was aan de vereiste “toezicht, richting  en controle die nodig was om een werkgever-werknemerrelatie tot stand te brengen” tussen de koeriers en het bedrijf.

2. Werknemersclassificatie in het Verenigd Koninkrijk 

In het  Verenigd Koninkrijk werd een nieuwe werknemersclassificatie opgesteld, die deeltijdwerkers recht geeft op bepaalde rechten en beschermingen, waaronder wettelijke rechten. Zij hebben echter mogelijk geen toegang tot dezelfde secundaire arbeidsvoorwaarden als fulltime werknemers.  Ook biedt  de overheid gedetailleerde richtlijnen met betrekking tot de  rechten van deeltijdwerkers, waar wordt gesteld dat “deeltijdwerkers worden beschermd tegen minder gunstige behandeling dan gelijkwaardige voltijdwerkers, alleen omdat ze deeltijds zijn.”

[bctt tweet=”In het  Verenigd Koninkrijk werd een nieuwe werknemersclassificatie gecreëerd, die deeltijdwerkers recht geeft op bepaalde rechten en beschermingen, waaronder wettelijke rechten.” gebruikersnaam=”globalpeo”]

Aannemers  kunnen zowel werknemers als werknemers zijn als  ze  via een bureau worden ingehuurd, en er is een speciale regeling voor aannemers, afhankelijk  van de sector waarin ze werken.

Voorbeelden van andere bestaande werknemersclassificaties zijn:

• Stages: ervaring opdoen tijdens het werk in een verscheidenheid van sectoren. Stagair(e)s hebben echter niet altijd toegang tot dezelfde rechten als voltijdwerknemers, afhankelijk van de locatie van de stage. In sommige landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk, hebben stagair(e)s bepaalde rechten, waaronder mogelijk recht op vakantiegeld.
• Zzp’ers zijn vergelijkbaar met, maar niet helemaal hetzelfde als contractarbeiders. De rechten van zzp’ers verschillen afhankelijk van het land waarin ze gevestigd zijn, maar ze hebben in het algemeen geen recht op secundaire arbeidsvoorwaarden, zoals minimumloon of betaald verlof.

3. Werknemersclassificatie in Europa

Het  Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ-EU) verklaarde dat nationale rechtbanken verantwoordelijk zijn voor de indeling van werknemers en of aannemers moeten worden beschouwd als werknemers die recht hebben op arbeidsrechten. Het HvJ-EU merkte echter op dat de kwalificatie als zzp’er naar nationaal recht op zichzelf niet belet dat iemand naar Unierecht als werknemer wordt gekwalificeerd.

In Italië gelden strenge beperkingen ten aanzien van de mate waarin er gebruik mag worden gemaakt van uitzendkrachten, met name zzp’ers, die in totaal niet meer dan 1 procent van het totale aantal vaste werknemers van een bedrijf mogen uitmaken. Ondernemingen mogen ook geen stakende werknemers vervangen en mogen bij collectieve ontslagen ook geen andere werknemers aannemen ter vervanging van de ontslagen werknemers om hetzelfde of soortgelijk werk te doen.

Frankrijk heeft wetgeving aangenomen2017 over de oprichting van “portage”-bedrijven. Freelance werknemers kunnen arbeidsovereenkomsten sluiten met een portagebedrijf om hen ertoe in staat te stellen de secundaire arbeidsvoorwaarden die horen bij een dienstverband te verkrijgen en tegelijkertijd de flexibiliteit van freelance werk te behouden. Portagebedrijven gaan niet over de aansturing van de dagelijkse werkzaamheden, maar zijn wel verantwoordelijk voor het beheer van zaken als secundaire arbeidsvoorwaarden, salarisadministratie, facturering, en betaald verlof.

In Spanje moet elk type werknemer een opgesteld contract hebben van hun werkgever, en elk bedrijf dat zaken doet in het land moet het Statuut van onafhankelijke aannemers raadplegen dat is vastgesteld door de wet. 20/2007 of 11 juli

In landen als  Frankrijk, Duitsland  en Nederland is het onderscheiden van een aannemer van een werknemer afhankelijk van de aard van de relatie tussen de partijen.  Er  zijn echter verschillende  belangrijke criteria  die bedrijven kunnen  gebruiken.

Het verhaal is niet anders in  Oost-Europa, waar elk land zijn eigen criteria heeft  om werknemers te classificeren, en zijn eigen wetgeving inzake onjuiste classificatie.

4. Werknemersclassificatie in Azië-Pacific

In Australië hebben  parttime werknemers  pro rata recht op dezelfde secundaire arbeidsvoorwaarden als fulltime werknemers. De arbeidsrelatie  heeft  ook meer regelgeving dan een contractrelatie.  Misclassificatie  in Australië  is echter in strijd met  de wet en bedrijven kunnen aansprakelijk worden gesteld voor kosten voor  lijfrente.

In India  verbiedt de overheid  bedrijven  om  onafhankelijke aannemers te controleren  en de overeenkomsten moeten worden opgesteld als juridisch afdwingbare contracten.

In China functioneren zzp’ers als exclusieve bedrijfseenheden en moet er een arbeidsovereenkomst zijn. De Chinese regering beschouwt echter iedereen die volgens de regels van een bedrijf werkt, als werknemer.

Volgens de voorschriften in de Filipijnen moeten  aannemers  geregistreerd zijn  bij het  Bureau of Internal Revenue  van het land.

5. Werknemersclassificatie in Latijns-Amerika

Bijna alle landen in Latijns-Amerika beschouwen personen die diensten verlenen aan een bedrijf als werknemers, ongeacht of het voltijdwerknemers, deeltijdwerknemers of zzp’ers betreft. Argentinië, Brazilië, Colombia en Venezuela beschouwen het in dienst nemen van een zzp’er als het in dienst nemen van een werknemer, aangezien zzp’ers recht hebben op alle secundaire arbeidsvoorwaarden.

In Mexico bepaalt de wetgeving dat op zzp’ers geen “ondergeschikt verband” van toepassing is. Zij hebben dus geen recht op secundaire arbeidsvoorwaarden. De rechtbanken classificeren de werknemers echter naar gelang van de wijze waarop de diensten worden verricht.

Elke regio heeft zijn eigen landspecifieke voorschriften, waardoor het ingewikkeld is om aan al deze voorschriften te voldoen. Als u veelvoorkomende fouten in de werknemersclassificatie wilt vermijden of werknemers op internationale schaal wilt inhuren, laat ons dan helpen.