Met G-P kan je bedrijf binnen enkele minuten beginnen met het inhuren van talent via de wereldwijde entiteitsinfrastructuur. In tegenstelling tot een professionele werkgeversorganisatie (PEO), stelt G-P je bedrijf in staat om je wereldwijde voetafdruk uit te breiden zonder het gedoe van het opzetten en beheren van entiteiten.
Onze wereldwijde werkgelegenheidsproducten, waaronder G-P EOR Prime™ en G-P EOR Core™, worden ondersteund door het grootste team van HR- en juridische experts in de sector. We gaan om met de groeiende complexiteit van conforme wereldwijde groei, zodat u zich kunt richten op kansen die voor u liggen.
We beheren de salarisadministratie, beste praktijken voor arbeidsovereenkomsten, wettelijke en marktnormvoordelen, werknemerskosten, evenals ontslagvergoeding en ontslag. U hebt gemoedsrust in de wetenschap dat u een team van toegewijde tewerkstellingsexperts hebt dat u bij elke aanwerving bijstaat. Met G-P kun je het talent van de slimste mensen in meer dan 180 landen over de hele wereld snel en gemakkelijk benutten.
Inhuren in Italië
Collectieve arbeidsovereenkomsten tussen vakbonden en werkgeversorganisaties zijn gebruikelijk in alle sectoren. Nationale CAO's zijn alleen bindend als het bedrijf lid is van de relevante werkgeversvereniging. Als een bedrijf geen lid is, hoeft het de via de CAO overeengekomen regels niet toe te passen. De overeenkomst is echter van toepassing indien er in de arbeidsovereenkomst naar wordt verwezen of de werkgever zijn voorwaarden vaststelt.
Arbeidsovereenkomsten in Italië
Het is wettelijk verplicht om een sterke arbeidsovereenkomst op te stellen in Italië, waarin de voorwaarden van de vergoeding van de werknemer, het niveau van de werknemer (werknemers in loondienst, middenmanagers en leidinggevenden), de secundaire arbeidsvoorwaarden, betaald verlof, indien van toepassing, proeftijd, feestdagen en betaald verlof, en ontslagvereisten worden uiteengezet. In een arbeidsovereenkomst in Italië moeten het salaris en eventuele vergoedingen altijd in bruto euro's worden vermeld in plaats van in een alternatieve valuta. Veel voorwaarden van een arbeidsovereenkomst worden bepaald door de toepasselijke CAO.
Werktijden in Italië
De normale werkweek voor een werknemer bestaat uit 40 uren, en bij overwerk gelden de volgende regels:
Het middenkader (het quadro- niveau) heeft recht op een verhoging van 30% uur voor het werken op zondag of feestdagen, maar geen extra salaris op zaterdag. Overuren zijn niet van toepassing op leidinggevenden in Italië.
Werknemers in loondienst hebben recht op een verhoging van 15% per uur voor 8 uren (of minder) overuren per week, een verhoging van 20% voor 8+ uren per week en 30% voor feestdagen en zondagen. Overuren moeten in het algemeen altijd door de werkgever worden goedgekeurd.
Een werknemer van wie de overuren meer dan 6 uur per dag bedragen, heeft recht op een rustpauze. Doorgaans reguleren CAO's rustpauzes, maar deze moeten ten minste 10 minuten duren.
Feestdagen in Italië
Bij het inhuren van personeel in Italië moeten bedrijven de Italiaanse kalendervakanties volgen.
Elke zondag is een officiële feestdag in Italië en het land erkent ook de volgende feestdagen en een beschermdag (de dag varieert naargelang het wordt bepaald door elk gebied):
- Nieuwjaarsdag
- Driekoningen
- Zondag Pasen
- Maandag Pasen
- Bevrijdingsdag
- Internationale Dag van de Arbeid / Dag van de Arbeid
- Dag van de Republiek
- Maria-Tenhemelopneming
- Allerheiligen
- Onbevlekte Ontvangenis van Maria
- Eerste kerstdag
- Dag van Saint Stephen
- Patron Saints
Vakantiedagen in Italië
Wetgeving voorziet werknemers in Italië van minimaal 4 weken betaald jaarlijks verlof per jaar. De toepasselijke CAO kan echter gunstigere voorwaarden bieden. Volgens de CAO van de handelssector, een van de meest voorkomende CAO's in Italië, krijgen werknemers een minimum van 22 vakantiedagen die "ferie" worden genoemd (25is het minimum voor uitvoerende niveaus).
Naast de vakantiedagen hebben werknemers als volgt recht op betaald verlof per uur:
- Voor werknemers met een anciënniteit van maximaal 2 jaar: 32 uur per jaar
- Voor werknemers met een anciënniteit van maximaal 4 jaar: 78 uur per jaar
- Voor werknemers met een anciënniteit van 4+ jaar: 104 uur per jaar
De vakantiedagen komen bovenop de 11 feestdagen die elk jaar aan de werknemers worden toegekend. Het is belangrijk om op te merken dat in Italië “ feriedagen” niet verlopen, en als ze niet worden gebruikt, worden de dagen opgebouwd en uitbetaald aan het einde van de arbeidsrelatie.
Bovendien moeten werknemers ten minste 2 opeenvolgende weken (niet gefractioneerd) vakantie opnemen. De resterende vakantiedagen kunnen het hele jaar door naar goeddunken van de werknemer worden opgenomen.
Aan de andere kant vervallen de PTO-uren die niet binnen de eerste 2 jaren van het dienstverband worden gebruikt en worden betaald binnen de 18 maanden na hun opbouw.
Ziekteverlof Italië
Werknemers zijn verplicht om medische certificering te verstrekken om ziekteverlof op te nemen en ziektegeld te claimen. De eerste 3 ziektedagen vallen niet onder het INPS (National Social Security Institute), maar worden door de werkgever betaald.
Dagelijkse ziektevergoeding is verschuldigd vanaf de 4th ziektedag en voor alle dagen die door ziekteverlof worden gedekt voor een maximale duur van 180 dagen per kalenderjaar. Het bedrag van de door INPS aan werknemers met ziekteverlof betaalde uitkering varieert. Het bedraagt 50% van de dagelijkse totale gemiddelde vergoeding voor de dagen die gedekt zijn door ziekteverlof en inclusief tussen de 4th en de 20th dag van ziekteverlof, een percentage dat stijgt tot 66.66% vanaf de 21st dag.
Zwangerschaps-/ouderschapsverlof in Italië
Zwangere werknemers hebben recht op 5 maanden zwangerschaps- en bevallingsverlof. De werknemer kan beslissen hoe deze tijd verdeeld moet worden: 2 maanden voor de geboortedatum en 3 maanden na de geboortedatum, 1 maand voor de geboortedatum en 4 maanden na de geboortedatum, of alle 5 maanden na de geboortedatum.
Gedurende het gehele zwangerschapsverlof wordt een dagvergoeding toegekend die gelijk is aan 80% van het laatste salaris dat via de INPS is betaald.
Niet-geboorteloze werknemers hebben recht op 10 dagen vaderschapsverlof. Ouders kunnen ook maximaal 6 maanden ouderschapsverlof opnemen, totdat het kind wordt12. Werknemers ontvangen een vergoeding tijdens het ouderschapsverlof van 80% van hun salaris voor de eerste maand en 30% van hun salaris voor de tweede en volgende maanden, voor een maximale duur van 6 maanden.
Ziektekostenverzekering in Italië
De nationale ziektekostenverzekering in Italië wordt beheerd door de Nationale Gezondheidsdienst (SSN) en wordt gefinancierd via directe belastingen en indirecte belastingen door werkgevers en werknemers. Bij aanmelding bij de lokale gezondheidsdienst worden een burgerservicenummer en een gezondheidskaart verstrekt. De gezondheidskaart geeft werknemers recht op een lage of gratis behandeling.
Er is ook een particuliere ziektekostenverzekeringsdekking beschikbaar die kan worden aangeboden via een vergoeding in de arbeidsovereenkomst, zodat de werknemer de voorkeurspolis kan kiezen en kopen. Met een particuliere verzekering kunnen personen hun eigen arts en specialist kiezen, in particuliere ziekenhuizen worden behandeld, enz. Veel in Italië gevestigde werknemers hebben een particuliere ziektekostenverzekering die het deel van de medische rekeningen betaalt dat niet door de sociale zekerheid wordt gedekt, en een goed particulier verzekeringsfonds is ongeveer EUR 2,000.00 per jaar voor een gezin van 4.
Aanvullende secundaire arbeidsvoorwaarden Italië
Het staat werkgevers vrij om naar eigen goeddunken aanvullende secundaire arbeidsvoorwaarden aan werknemers te verstrekken. Sommige bedrijven bieden vergoedingen voor bedrijfsauto's, mobiele telefoons, laptops, enz.
Ontslag/ontslagvergoeding in Italië
Als algemene regel geldt dat proeftijd niet langer mag zijn dan 6 maanden voor middenkader (quadro) en uitvoerende niveaus. Alle proeftijd moet worden beschreven in de arbeidsovereenkomst. De werkelijke duur van de proeftijd wordt bepaald door de door de werkgever gehanteerde CAO’s.
Arbeidsovereenkomsten voor onbepaalde tijd kunnen niet zonder een gerechtvaardigde reden worden beëindigd. Gegronde redenen zijn onder meer contractbreuk/disciplinaire redenen of economische of reorganisatieredenen. Als een werknemer wordt ontslagen wegens contractbreuk, moet de werkgever een specifieke tuchtprocedure volgen die het schrijven van een brief aan de werknemer inhoudt waarin de feiten achter de vermeende contractbreuk worden uiteengezet, waardoor de werknemer de mogelijkheid krijgt om te reageren. Indien de werkgever nog wenst over te gaan tot het ontslag, dient hij het ontslag schriftelijk te bevestigen, waarbij hij uitlegt waarom de motiveringen van de werknemer niet zijn aanvaard.
Indien het ontslag om economische redenen plaatsvindt, dient de werkgever een bijzondere procedure te volgen voorzien door de toepasselijke CAO.
Een kennisgeving of betaling in plaats van een kennisgeving moet worden verstrekt aan werknemers die op gerechtvaardigde basis worden ontslagen. De duur van de opzegtermijn varieert op basis van de toepasselijke CAO. In het kader van de CAO voor de handelssector varieert de opzegtermijn van 15 tot 120 dagen, afhankelijk van het niveau en de anciënniteit van de werknemer.
Tijdens het dienstverband moeten werkgevers een jaarlijks bedrag reserveren dat gelijk is aan 7% van het salaris van de werknemer dat bij beëindiging van het dienstverband aan hen wordt betaald als een "vergoeding voor einde dienstverband" genaamd "trattamento di fine rapporto" (TFR). Dit geldbedrag is verplicht en wordt uitgegeven ongeacht het type beëindiging (inclusief ontslag en ontslag om gegronde redenen of overlijden). TFR wordt berekend op basis van het loon van de werknemer, waarbij niet alleen rekening wordt gehouden met zijn basisloon, maar ook met eventuele andere vergoedingen die periodiek aan hem/haar worden uitbetaald.
Belastingen betalen in Italië
De inkomstenbelasting in Italië is progressief, d.w.z. hoe hoger het inkomen, hoe hoger het te betalen belastingtarief.
- EUR 15,000 of minder: 23%
- EUR 15,001 tot EUR 28,000: 25%
- EUR 28,001 tot EUR 50,000: 35%
- EUR 50.001+: 43%
Hoewel er verschillende tarieven zijn voor socialezekerheidsbijdragen op basis van sector en managementniveau, bedraagt de verplichte socialezekerheidsbijdrage 33% van het brutosalaris, waarvan 23.81% door de werkgever wordt betaald en 9.19% door de werknemer.
Waarom G-P?
Bij G-P helpen we bedrijven de kracht van het personeel overal te ontsluiten via ons toonaangevende Global Growth Platform™. Laat ons de complexe en dure taken afhandelen die betrokken zijn bij het vinden, inhuren, inwerken en betalen van je teamleden, waar ook ter wereld, met de snelheid en wereldwijde naleving die je bedrijf nodig heeft.
Neem vandaag nog contact met ons op voor meer informatie.